Ati Kang Keranta-ranta
Dening : Liza Ambarwati
Setya iku
sengsara
Sengsara kang
nyiksa raga
Sengsara merga
dilara-lara
Sengsara merga
priya ora setya
Sajroning atiku
wis nandhang setya
Nanging wong liya,,,
Setya iku wuta
Wutane ati merga
wong wadon liya
Aku ora kuwawa
mangerteni ana selir liya
Nanging aku ora
bodho
Aku luwih becik
Lan luwih
perkasa
Rasa Sirna
Dening : Liza Ambarwati
Sarumpun kembang
melathi
Nandhakake
kasedihan mring lakune
Hawa atis
kaganti karo panas
Rina kaganthi
karo mega
Nanging atiku...
Durung kaganthi
marang wong liya
Rasa iki ora
bisa tak umpetake
Saya suwi saya
jumbuh marang sliramu
Aku kudu
tumindak apa?
Ngadepi rasa iki
rasa kang wis kalawan takdir
Rasamu kang wis
nyatu marang jero bumi
Banyu
Dening : Liza Ambarwati
Aku bersyukur
bisa nggayuh sliramu
Aku bersukur
anane kahananmu
Sliramu gawe
panguripan iki
Panguripan kang
sejati
Kowe ana merga
gusti
Gusti sang lir
retna kang mujudake banyu iki
Banyu sing ora
pernah mati
Banyu sng
nyegerake ati
Banyu sing migunani
Mawar
Dening : Liza Ambarwati
Wangimu tansah
gawe bebungah ing ati
Wujudmu tansah
gawe bebungah ing raga
Sumebarmu tansah
gawe luluh ing rasa
mawar...
Senadyan
bentukmu akeh erine
Nanging kowe
saiki
Dadi pujangga
anyar
pujangga kang
ngraketake rasa
Wong Tuwo
Dening : Liza Ambarwati
nalika aku isih
seger
nalika aku isih
sehat
nalika aku isih
lincah
aku kok tresnani
nanging saiki...
aku kok
uncal-uncalake
kaya-kaya wis
ora miguna
kaya-kaya wis
ora sempurna
aku iki kaya
alqur’an amoh
alqur’an kang
suci sing kudu diajeni
aku iki...
wong tuwo kang
kudu dihormati
disegani,
disayangi, lan diayomi
PHP
Dening : Liza Ambarwati
dina-dinaku
kabalut mega
dina-dinaku
kabalut rina
dina-dinaku
kabalut rasa
rasa kang ora
pernah teka
ning endi aku
arep mlaku
ning endi aku
goleki sliramu
sliramu tansah
ilang saka paningalku
aku namung bisa
sumeleh ing ati
nandhang rasa
iki
rasa kang ana
namung ing lathi
Runtuhe Bimbinganku
Dening : Liza ambarwati
Apa aku kudu
ngamuk?
Apa aku kudu
nesu?
Ngerteni pencitraanmu
iki
Ning endi
moralmu?
Ning endi
etikamu?
Apa aku kudu
musnahake kowe?
oh bocahku...
Dina-dinamu
kabalut dusta
Dusta raga kang
nyiksa
Tuturmu sing ora
kuwawa
Gawe nyiksa jiwa
Kesabaran ati
wis tak lampahi
Warahanku wis
kok entuki
Naging kuwi mung
ana ing lathi
Tidak ada komentar:
Posting Komentar